مدارس ریو در برزیل بدون تلفن هستند:  تمرکز بیشتر و نتایج تحصیلی بهتر

به گزارش مجله خبری نگار، ریودوژانیرو: یک سال پس از اجرای ممنوعیت سراسری استفاده از تلفن همراه در مدارس، دانش‌آموزان در ریودوژانیرو دوباره «مثل گذشته» بازی می‌کنند و در کلاس تمرکز بیشتری دارند.

طبق قانونی که رئیس جمهور لوئیز ایناسیو لولا دا سیلوا در ژانویه، درست قبل از شروع سال تحصیلی، صادر کرد، در تمام مدارس این کشور با ۲۰۰ میلیون نفر جمعیت، استفاده از تلفن همراه چه در کلاس‌های درس و چه در زمین‌های بازی ممنوع شده است.

برزیل، جایی که تعداد گوشی‌های هوشمند از جمعیت آن بیشتر است، به گروه رو به رشدی از کشور‌هایی پیوسته است که استفاده از تلفن همراه در مدارس را ممنوع کرده‌اند.

کامیله مارکز، ۱۴ ساله، به خبرگزاری فرانسه گفت: «اولش سخت بود، چون ما به تلفن‌های همراه معتاد شده بودیم و ترک آن تقریباً مثل یک بحران بود. اما بعد، وقتی به آن عادت کردیم، آسان‌تر شد... و بیشتر با هم تعامل داشتیم.»

کامیله مارکز، مانند بیشتر همکلاسی‌هایش در دبیرستان مارتین لوتر کینگ جونیور در نزدیکی مرکز شهر ریودوژانیرو، ترجیح می‌دهد تلفن همراهش را در خانه بگذارد.

چند دانش‌آموز به نقاشی دیواری که این نماد حقوق مدنی آمریکا را به تصویر می‌کشد نزدیک می‌شوند تا تلفن‌های همراه خود را در سبدی بیندازند.

اگرچه کامیل در ابتدا از اینکه از تلفن همراهش محروم شده بود «ناراحت» بود، اما اکنون معتقد است که به لطف این ممنوعیت، نمراتش و همچنین روابطش با همکلاسی‌هایش بهبود یافته است.

او توضیح می‌دهد: «یکی از دانش‌آموزان مورد آزار و اذیت سایبری قرار گرفته بود، اما ما از آن خبر نداشتیم، چون همیشه به تلفن‌هایمان چسبیده بودیم.»

- "آشفتگی و اضطراب" -

طبق گزارش یونسکو، تا پایان سال ۲۰۲۴، ۴۰ درصد از سیستم‌های آموزش عمومی در سراسر جهان به نحوی استفاده از تلفن‌های هوشمند را در مدارس ممنوع کرده‌اند، در حالی که این رقم در سال قبل ۳۰ درصد بود.

رنان فریرا، وزیر آموزش و پرورش ریو، توضیح می‌دهد که وقتی معلمان این شهر پس از همه‌گیری کووید به کلاس‌های حضوری بازگشتند، متوجه شدند که کودکان «پریشان‌تر، با استقامت کمتر، اضطراب بیشتر و اعتیاد بیشتر به تلفن‌هایشان» هستند.

طبق نظرسنجی که سال گذشته توسط Opinion Books و Mobile Time انجام شد، کودکان برزیلی به طور متوسط ​​اولین تلفن همراه خود را تا سن ۱۰ سالگی دریافت می‌کنند.

کودکان زیر سه سال به طور متوسط ​​روزانه یک ساعت و نیم از گوشی‌های هوشمند استفاده می‌کنند و این زمان برای کودکان بین ۱۳ تا ۱۶ سال به نزدیک به چهار ساعت افزایش می‌یابد.

مطالعه‌ای که توسط شهرداری ریودوژانیرو در ماه سپتامبر انجام شد، نشان داد که از زمان ممنوعیت استفاده از تلفن همراه در مدارس محلی، «بهبود تمرکز، عملکرد و مشارکت در کلاس» حاصل شده است.

رنان فریرا، که او نیز معاون فدرال بود، نویسنده قانونی بود که اقدام پیشگامانه ریودوژانیرو را به سطح ملی گسترش داد.

به گفته فررینها، اگر محدود کردن استفاده از تلفن‌های هوشمند «برای بزرگسالان دشوار است، تصور کنید که برای کودکان چگونه خواهد بود». در بازدید اخیر از مدرسه‌ای در ریو، کودکی به او گفت که دوباره «مثل سابق» بازی می‌کند.

- "شادتر" -

فرناندا هیتور، معاون مدیر مدرسه مارتین لوتر کینگ، که به دانش‌آموزان بین شش تا شانزده سال خدمات ارائه می‌دهد، می‌گوید وضعیت مدرسه قبل از ممنوعیت تلفن‌های هوشمند «خارج از کنترل» بود.

در زنگ تفریح، بچه‌ها را دید که هر کدام در گوشه‌ی خودشان، به صفحه‌های نمایششان چسبیده بودند.

او توضیح می‌دهد: «آن‌ها واقعاً بازی نمی‌کردند، صحبت هم نمی‌کردند.» «حالا آنها بازی می‌کنند و این مدرسه را متحول کرده و آن را سرگرم‌کننده‌تر و شادتر کرده است.».

اما هیتور سال گذشته وقتی ایده انجام این اقدام مطرح شد، ابراز «تردید» کرد. او توضیح می‌دهد: «حتی امروز هم بعضی از دانش‌آموزان قبل از ورود، تلفن‌هایشان را پنهان می‌کنند.»

قانون جدیدی که در سراسر برزیل در حال اجرا است، استفاده از تلفن همراه در مدارس را فقط برای اهداف آموزشی، موارد اضطراری یا به دلایل پزشکی مجاز می‌داند.

فابیو کامپوس، متخصص آموزش و فناوری، از این قانون استقبال کرد و گفت آموزش نحوه استفاده مسئولانه از تلفن‌های هوشمند به دانش‌آموزان بسیار مهم است.

او هشدار می‌دهد: «برزیل کشوری پر از نابرابری است.» «بسیاری از دانش‌آموزان فقط در مدرسه به فناوری دسترسی دارند؛ بنابراین اگر مدارس کمتر به فناوری وابسته شوند، به معنای شکست است.»

رنان فریرا معتقد است که والدین نیز باید محدودیت‌های بیشتری برای فرزندان خود اعمال کنند.

در مدرسه مارتین لوتر کینگ، پدرو هنریک ۱۱ ساله هر روز با گوشی هوشمندش به مدرسه می‌آید.

او می‌گوید: «من در زمان استراحت کمی گوشی‌ام را چک می‌کنم و وقتی در پایان روز دوباره آن را پیدا می‌کنم، احساس خوشحالی می‌کنم.»

(خبرگزاری فرانسه)